Sucharitodaya, tehuis voor kinderen en gehandicapten

Sucharitodaya (spreek uit: soesja-rieto-daja) is een tehuis voor weeskinderen en gehandicapten in Pumunuwa-Maharagama, een dorp ten oosten van de Sri Lankaanse hoofdstad Colombo. In het tehuis wonen zo’n 160 jongens en meisjes, waaronder ongeveer 20 kleutertjes, 50 gehandicapten en een paar bejaarden.

Het tehuis valt onder de Sucharitodaya Social Service Society. Deze stichting heeft een algemeen bestuur van 40 personen bestaande uit onderwijzers, zakenmensen, mensen uit het dorp, een ingenieur en een arts. Het dagelijks bestuur bestaat uit 9 personen, waarvan o.m. de directeur, Mr Mathubanda, deel uitmaakt. Hij zit al meer dan 30 jaar in dit vak.

Naast dit weeshuis heeft het bestuur de zorg over een dependance in een ander dorp met 50 jongens. De kinderen zijn wees en worden toegewezen door de kinderbescherming en door het ministerie van Sociale Zaken. In het tehuis werken een twintigtal verzorgers. Tevens worden er stagiaires uit andere landen te werk gesteld.

De gehandicapten die hier wonen, zijn geestelijk en lichamelijk gehandicapt. Zij hebben de gehele dag bijna niets te doen en verblijven in gebouwen die in een erbarmelijke staat van onderhoud verkeren. Ze proberen hun eigen ruimtes schoon te houden en helpen in de keuken of andere gebouwen indien zij daartoe in staat zijn.

Bij het tehuis hoort ook een schooltje, dat door het hele dorp wordt gebruikt. Het schoolgebouw is oud maar wel ruim. Alle kinderen gaan naar school, tot en met klas 11. Vanaf 16 jaar leren de jongens timmeren en de meisjes naaien. De materialen zijn echter zeer oud en versleten.

De regering heeft de school gebouwd en is verantwoordelijk voor de exploitatie en het onderhoud ervan. Voor de dagelijkse kosten van levensonderhoud betaalt de regering 300 Sri Lankaanse roepies per kind per maand. Dit is ongeveer 5 euro. Dit is niet genoeg om iedereen te voorzien van voldoende voeding, kleding, medicijnen, scholing, boeken en de overige benodigheden in het tehuis zoals elektriciteit, water enz.

Om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen krijgen de bewoners van het tehuis rijst en 1 soort groente. Vlees of vis wordt sporadisch verstrekt, alleen als er extra geld is van donaties of schenkingen. Volgens de directeur kan voor ongeveer 80 eurocent per dag (ofwel 24 euro per maand) per kind voldoende eten van goede kwaliteit worden gekocht.

Enkele gebouwen zijn gerealiseerd met de steun van diverse Nederlandse families, getuige de gedenkplaatjes aan de muur. Elke leeftijdsgroep kinderen heeft een ‘eigen gebouw’ met twee - te kleine - vertrekken. Hierin wordt geslapen, gespeeld, gegeten enz. De kinderen houden hun eigen gebouw schoon. Vanwege het ruimtegebrek en omdat er niet genoeg bedden zijn wordt een eenpersoonsbed door 2 kinderen gedeeld. De gebouwen hebben wel ramen, maar deze kunnen niet dicht. En dát terwijl Sri Lanka een behoorlijk lang regenseizoen heeft!

Voor de grotere jongens is onlangs een nieuw gebouw neergezet met een aparte eetruimte en een aparte ziekenboeg. Door de Stichting Flash zijn hiervoor 30 stalen bedden, matrassen, kussens en lakens geschonken. Om een beetje koeling te verkrijgen zou men hier ventilatoren voor de slaapruimte kunnen gebruiken. Helaas is hiervoor geen geld beschikbaar.

De keuken is niet veel meer dan een hok met een houtvuur en een hoeveelheid oude grote potten en pannen. Onbegrijpelijk dat hier elke dag het eten van alle bewoners kan worden bereid! De wasplaats bestaat uit  twee betonnen bakken, één om met een emmer water uit te tappen en één als “douche”-bak. Daarnaast zijn er enkele latrines. Dit alles is uiteraard ver beneden onze (hygiënische normen) en roept om verbetering …

foto's

but

we make a life by what we give

Winston Churchill